Posts

Showing posts from February, 2009

Элбэг арт галерей

100 зураач, 100 уран бүтээл үзэсгэлэнг үзлээ. 2-р сарын 12-нд дуусна гэсэн. Өнгөрсөн зууны олон зураачдын уран бүтээлүүд тавигдсан байна лээ. Орчин үеийн зураг, уран бүтээлчдийг л үзэж, харч явсан миний хувьд 20-р зууны монголын уран бүтээлчдийн хийж туурвиж байсан бүтээлүүдийг эхээр нь харах таатай боломж байлаа. Сайхан цуглуулгатай хүн байна лээ. Монголын Эрмитажын эхлэл байх болтугай. Мартсанаас Урчуудын эвлэлийн үзэсгэлэнгийн танхимд гарч байгаа. Өөрийнх нь галерей Сонгинохайрхан дүүрэгт байдаг гэсэн.

Дэлхийгээр тарсан монголчуудаа гэж

Би их эх оронч хүн юм байгаамаа. Үндсэрхэг гэж арай болохгүй л дээ. Хэт туйлширсан үзэл шиг санагдаад байдаг юм. Өчигдөр Боловсрол Суваг телевизээр Нууцын Тайлал гээд нэвтрүүлгийг хагас дутуу үзлээ. Энэ нэвтрүүлэг эрэн сурвалжлах сэтгүүл зүй маягтай, их аятайхан нэвтрүүлэг болохоор хааяа харах их дуртай. Дэлхий дахинд тархсан монголчуудын талаар баримтат нэвтрүүлэг хийж, тодорхой эрдэмтэд, судлаачдыг урьж оролцуулсан байлаа. Хамгийн гол нь Чингисийн их байлдан дагууллаас хойш хэдэн талд тарж бутарч орхисон монголчууд одоог хүртэл 800 жилийн турш өөрсдийн уламжлал, хэл соёлоо хадгалах гэж хичээж, мэрийж, монголчуудтайгаа уулзахыг, эх нутагтаа буцаж ирэхийг хүссээр, хүлээсээр ирсэн байх юм. Афганистаны Хазара, Хөх нуурын Дээд Монголчууд, Хятадын дундад хэсгийн Ду үндэстэн гээд хэсэг бүлгээр нь тухайн газрыг тохинуулах гээд орхисон ард иргэд олон байдаг юм байна. Үзээд сэтгэл шимширсэн. Монгол хүн яваад очтол, хүлээсэн хүн маань ирлээ, одоо нутаг руу минь аваад яв гээд уйлсан хүн байна гэ

Цагаан Сар ...

Цагаан сар дөхөөд ирэхээр айл болгон л аль байдаг эрвийх дэрвийхээрээ л аятайхан тэмдэглэж өнгөрүүлэхийг хичээдэг. Хямралтай одоо үед яаж тэмдэглэх вэ гээд олон янзын л нийтлэл, саналууд хэвлэлүүдээр яваад байх болж. Нэгэнт л манай үндэсний, олон жил уламжлал болж тэмдэглэж ирсэн ганц баяр юм хойно аль болох уламжлал, билэгдлээ бодож сайхан тэмдэглэх нь зүйтэй. Миний хувьд хамгийн дуртай баяруудын маань нэг л дээ. Үнэхээр л ихэнх хамаатнуудтайгаа зөвхөн энэ л баяраар нүүр учирч уулздаг, ажил амьдрал, гэр бүлийн талаар сонин хачнаа хуваалцдаг. Яахав уламжлал гээд ирсэн хүн бүрийг айл бүр чадал чансаандаа тааруулаад л дайлж цайлаад, гарыг нь цайлгадаг. Гэтэл үүнийг хүмүүс их л сүр бадруулаад, дарамт болгоод яриад байх юм. Санхүүгийн хувьд мэдээж тодорхой хэмжээний зарлага гардаг л даа, гэхдээ үнэн хэрэгтээ бид нар чинь жилдээ хэдэн удаа хүний алга дээш нь харуулдаг билээ дээ? Ялангуяа хамаатан садан, хүүхдүүд, өвгөд хөгшиддөө хир их өгдөг билээ дээ? Сайхан урьж залаад, дайлж цайлах нь хи